Në vitet 1900, anijet luksoze të lundrimit ishin bërë jashtëzakonisht të popullarizuara, me pasagjerë që paguanin shumë para për të hipur në një. Pra, bërja pjesë e kësaj mënyre të re udhëtimi duhet të ketë qenë shumë tërheqëse. Për Violet Jessop, një udhëtim jetësor si një stjuardesë filloi kur ajo ishte vetëm 21 vjeç. Asnjëherë nuk mund të kishte parashikuar se do të përjetonte 3 anije që do të përfshiheshin më vonë në librat e historisë.
Violet lindi një luftëtare, duke mundur tuberkulozin në një moshë shumë të re.
Lindur në 1887 në Argjentinë, ajo ishte një nga 6 fëmijët që mbijetuan. Kur ishte 16 vjeç, ajo përjetoi vdekjen e babait të saj të dashur, një ngjarje që nxiti transferimin e familjes së saj në Angli. Vetëm disa vite më vonë, kur ishte 23 vjeç, ajo vendosi të ndiqte hapat e mamasë së saj dhe të bëhej stjuardesë. Udhëtimi i saj me vela do të fillonte nëanijen “ Ëhite Star Line”, dhe më konkretisht, RMS Olimpike.
Në udhëtimin e saj të parë, RMS Olympic u përplas me RMS Hawke.
Violet ishte pak e drojtur për t’u bashkuar me këtë anije në fillim, kryesisht për shkak të kushteve të këqija të motit, një frikë që ajo arriti të kapërcente. Më 20 shtator 1910, 2 anijet u përplasën me njëra-tjetrën, por për fat të mirë, nuk pati viktima. Në fakt, të dy anijet arritën të ktheheshin në portet e tyre të sigurta. Sidoqoftë, dëmi i shkaktuar Olimpikut në përplasje ishte shumë më i madh se sa u raportua, me koston e riparimit që arriti në 75,000 dollarë.
Violet ishte shtrirë në shtrat kur Titaniku goditi një ajsberg.
Pas përplasjes së RMS olympic, Violet nuk ishte e ngazëllyer për t’u bashkuar me këtë anije të re, por u bind nga miqtë e saj të cilët menduan se ajo do të humbte një mundësi të shkëlqyer. Vetëm 5 ditë pasi lundroi më 10 prill 1912, Titaniku u përplas. Violet u ngrit nga shtrati i saj i kabinës dhe menjëherë vrapoi drejt kuvertës ku ndihmoi shumë gra dhe fëmijë të hipnin në varkat e shpëtimit. Kur i erdhi radha, ajo hipi në “Lifeboat 16”, duke marrë me vete një foshnjë të humbur.
Së bashku me pjesën tjetër të të mbijetuarve, ajo u shpëtua të nesërmen në mëngjes nga Carpathia pas 8 orësh pritje në mes të oqeanit. Ajo e mbajti foshnjën gjatë gjithë asaj kohe. Vetëm pasi u shpëtuan, një grua iu afrua asaj dhe e kapi foshnjën nga duart e saj pa thënë asnjë fjalë.
Ajo pësoi një thyerje të kafkës nga përpjekja e saj për t’i shpëtuar nga “Britannic” që po fundosej.
4 vjet pas tragjedisë së Titanikut, Violet e gjeti veten duke punuar si infermiere për Kryqin e Kuq Britanik. HMHS Britannic, e cila fillimisht ishte një anije pasagjerësh, u shndërrua në një spital dhe shëtiti Detin Egje kur ndodhi një shpërthim i papritur. Violeta u hodh në ujë, por u thith nën kavallën e anijes, duke i goditur kokën mjaft fort.
Nga 1,066 pasagjerë, 30 prej tyre nuk arritën të mbijetonin. Dekada më vonë, Violet vizitoi një mjek duke u ankuar për dhimbje koke të forta. Ajo u informua se kishte një thyerje të kafkës për shkak të përplasjes me anijen kur u hodh në det.
Pavarësisht të gjitha vështirësitë dhe përvojave të saj afër vdekjes, Violet nuk u dekurajua dhe vazhdoi të hipte në anije të mëdha derisa doli në pension në moshën 63 vjeç. Në vitet vijuese, ajo mori një telefonatë misterioze nga një person i panjohur, duke pyetur nëse ishte gruaja i cili shpëtoi një foshnjë gjatë fundosjes së Titanikut. Kur ajo tha se ishte, telefonuesi u përgjigj: “Unë isha ajo foshnjë”, dhe e mbylli telefonin. Pjesa më e çuditshme është se Violet kurrë nuk ia kishte treguar historinë për foshnjën dikujt deri në atë moment.
