Zjarri i hakmarrjes - Diana Bracho

Babai i Diana Bracho është Julio Bracho i cili së bashku me Emilio ‘Indio’ Fernández konsiderohet si regjisori më i mirë i Epokës së Artë të Kinemasë Meksikane (1940-1950). Si fëmijë, Diana luajti disa pjesë në dy ose tre nga filmat e babait të tij. Ajo studioi për aktrim në Angli dhe mori rolin e saj të parë madhor në një film të Arturo Ripstein “El Castillo de la Pureza” (Kështjella e Pastërtisë) në vitin 1972, kur ishte rreth 18 vjeç. Më pas ajo u bë një aktore e famshme dhe luajti role të rëndësishme në filma si “Chin Chin El Teporocho”, “Las Poquianchis”, ajo gjithashtu bëri “El Santo Oficio” dhe “La Tia Alejandra” për Arturo Ripstein dhe në fillim të viteve ’80 pushoi së aktruari. në filma dhe vendosi të aktrojë në seriale televizive. Dhe ajo bëri gjënë e duhur, pasi kriza në industrinë e filmit ishte e tmerrshme, ajo mori një rol të madh në atë që konsiderohet si seria e dytë më e mirë meksikane / telenovela e të gjitha kohërave: “Cuna de Lobos” (1986), ku ajo luajti një grua fisnike, e vuajtur (ka marrë shumë çmime për këtë rol), dhe më në fund në 1991 erdhi roli i saj më i madh, ajo luajti për herë të parë një grua të keqe, të hidhëruar, të tërbuar, një psikopate dhe e bëri atë në një mënyra e shkëlqyer: roli ishte teze Evangelina në serialin: “Cadenas De Amargura”; çdo çmim të mundshëm për aktoren më të mirë e mori atë vit. Që atëherë, emri Diana Bracho ka një kuptim të karakterizimit të shkëlqyer dhe konsiderohet si një nga talentet më të shkëlqyera të Meksikës. Në vitin 1992 ajo u rikthye në kinema me “Serpientes y Escaleras”, dhe më në fund në 1995 ajo luajti në atë që disa njerëz e konsiderojnë interpretimin e saj më të mirë në një film, në shfaqjen e dikurshme (ajo luajti gjithashtu dhe mori çmimin për aktoren më të mirë të Shoqatës së Teatrit Kombëtar të Meksikës në 1994): “Entre Pancho Villa y Una Mujer Desnuda”, i cili premton të jetë një film i mrekullueshëm, që së shpejti do të hapet në Meksikë.